پیام تسلیت رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران در پی درگذشت مادر شهیدان «موسوی»

معاون رئیس جمهور و رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران با صدور پیامی درگذشت مادر شهیدان معزز «سید کریم، سید عظیم و سید رحیم موسوی» را تسلیت گفت.

متن پیام تسلیت مهندس سعید اوحدی به شرح زیر است:

انالله و انا الیه راجعون
خانواده محترم شهیدان گران‌قدر موسوی
سلام‌علیکم
ایمان و ایثار مادران معظم شهدا که فرزندان عزیز خویش را در مسیر پاسداشت آرمان‌ها و ارزش‌های والای الهی، اسلامی و انقلابی هدیه کردند در وصف نمی‌گنجد و کلمات قادر به ستودن صبر جمیل این بانوان مؤمن و والامقام نیست.
درگذشت بانوی ماجده و مؤمنه «حاجیه خانم فاطمه موسوی» مادر گرامی شهیدان معزز «سید کریم، سید عظیم و سید رحیم موسوی» را به شما خانواده محترم تسلیت عرض می‌نمایم.
بی‌شک ایمان و اراده راستین این شهدا ریشه در اعتقادات ناب و خالصی دارد که توسط والدین گران‌قدر آنان بالندگی یافته که در این میان نقش این بانوی ارجمند در جهت تربیت اسوه‌های جهاد و مقاومت بی‌بدیل است. مادر والامقامی که با افتخار به شهادت فرزندان عزیز خویش، در ادامه راه آن شهدای معظم با اعتقادی راسخ استقامت و پایداری نمودند و به‌یقین از دست دادن این سرمایه‌های اجتماعی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، بسیار غم‌انگیز است.
از منظر ادب و ارادت بر ساحت ایمان و مقام صبرشان ادای احترام نموده و از درگاه پروردگار متعال علو مرتبه ربانی برای آن مرحومه مغفوره و بردباری برای بازماندگان مسألت دارم. امید آن‌که به فضل الهی و در جوار فرزندان شهیدشان قرین رحمت ربوبی گردند.

حاجیه خانم «فاطمه موسوی» مادر شهیدان «سیدرحیم، سیدکریم و سیدعظیم موسوی» پس از ماه‌ها بیماری روز جمعه ۱۱ خرداد ماه در سن ۷۹ سالگی در بیمارستان خاتم الانبیاء(ص) دارفانی را وداع گفت و به فرزندان شهیدش پیوست.
پیکر مادر شهیدان موسوی ۹ صبح فردا یکشنبه با حضور رییس و کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران منطقه ۱۵ و جمعی از خانواده‌های معظم شهدا در محله پیروزی تشییع و سپس برای خاکسپاری به زادگاهش در شهرستان رزن منتقل خواهد شد.

 «سیدکریم و سیدرحیم موسوی» به ترتیب در ۱۶ اسفند ۱۳۶۳ و هفتم بهمن ماه ۱۳۶۵ به درجه رفیع شهادت نائل آمدند و «سیدعظیم موسوی» ۲۴ دی ماه ۱۳۶۵ به شهادت رسید.

دیدار نماینده ولی‌فقیه در بنیاد شهید با ایثارگران شیراز

نماینده ولی فقیه در بنیاد شهید و امور ایثارگران گفت: همسران شهدا، آزاده و جوانمرد هستند زیرا کسی که در عهد خود به همسر شهیدش وفادار مانده و یک عمر دغدغه تربیت فرزند شهید را داشته باشد رادمرد محسوب می‌شود.

حجت‌الاسلام والمسلمین یوسفعلی شکری در دومین روز از سفر خود به استان فارس در مراسم افتتاح ساختمان اداری بنیاد شهید و امور ایثارگران منطقه ۲ شهرستان شیراز اظهار داشت: هر کار خیری که انجام شود در واقع خداوند آن را انجام داده است و ما وسیله خدا برای اجرای آن کار هستیم و در اصل اراده و خواست خدا منجر به انجام آن شده است.
وی افزود: خدمت در بنیاد شهید و امور ایثارگران افتخار بزرگی است، پس سعی کنید در تمام لحظاتی که به خانواده‌های معظم شهدا و ایثارگران خدمت می‌کنید خداوند را در نظر بگیرید تا پروردگار نیز شما را یاری کند و بدانید که اعمال نیکی که برای رضای خدا انجام می‌دهید در کارنامه اعمالتان ثبت می‌شود و خداوند متعال پاداش آن را خواهد داد.
نماینده ولی فقیه در بنیاد شهید و امور ایثارگران همچنین در دیدار با جمعی از همسران معظم شهدا و جانبازان شهرستان شیراز گفت: شهدا در دوران دفاع مقدس در برابر دشمنان مردانه ایستادگی کردند و نگذاشتند حتی یک وجب از خاک ایران اسلامی به دست دشمنان بیافتد و در این راه از جان عزیز خویش گذشتند و همسران معظم آن‌ها نیز همچون شهیدان ایثار بزرگی انجام دادند.
حجت‌الاسلام شکری با بیان اینکه رشد و تعالی جامعه اسلامی یکی از اهداف اصلی شهدا بود، افزود: همسران معظم شهدا نیز به عهد و پیمان خود با شهیدان وفادار ماندند و با تربیت فرزندانی موفق، در زمینه رشد و تعالی فرزندان شهدا و جامعه اسلامی تلاش‌های فراوانی کردند.
نماینده ولی فقیه در بنیاد شهید و امور ایثارگران اظهار کرد: همسران شهدا، آزاده و جوانمرد هستند زیرا کسی که در عهد خود به همسر شهیدش وفادار مانده و یک عمر دغدغه تربیت فرزند شهید را داشته باشد رادمرد محسوب می‌شود.
وی همچنین با خانواده معظم شهید «علی حبیبی»، آزاده سرافراز و جانباز ۳۰ درصد «احمدرضا مداح» و جانباز گرامی «محمد خادمی» دیدار و گفت‌وگو کرد.
حجت‌الاسلام شکری در این دیدارها ضمن ابلاغ سلام رهبر معظم انقلاب اسلامی به خانواده‌های معظم شهدا و ایثارگران گفت: ایثارگران مایه افتخار و مباهات انقلاب و نظام مقدس اسلامی و قهرمانان واقعی جامعه هستند.
وی افزود: جانبازان و آزادگان انسان‌های بزرگی بودند که در راه خدا مجاهدت کردند و در این راه از سلامتی خود گذشتند.
نماینده ولی فقیه در بنیاد شهید و امور ایثارگران همچنین در جلسه شورای اداری بنیاد شهید و امور ایثارگران استان فارس به بیان نکات و توصیه‌هایی خطاب به مدیران و کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران در استان فارس پرداخت.
گفتنی است در این سفر حکم انتصاب حجت‌الاسلام محمدجواد محمدی پور به‌عنوان مدیر حوزه نمایندگی ولی فقیه در اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان فارس توسط نماینده ولی فقیه در بنیاد شهید و امور ایثارگران به وی اهدا شد.

نماینده ولی‌فقیه در بنیاد شهید و امور ایثارگران:

نقش زنان حماسه‌آفرین از تاریخ حذف نشود

نماینده ولی‌فقیه در بنیاد شهید و امور ایثارگران گفت: نقش زنان در حماسه‌آفرینی عرصه‌های مختلف نبایستی حذف و یا نادیده گرفته شود.

حجت‌الاسلام یوسف علی شکری ظهر روز گذشته در یادواره لشکر فرشتگان تاریخ‌ساز، بزرگداشت ۴۸۳ شهید و ۳۹۱ زن جانباز لرستان، ضمن گرامی‌داشت یاد و خاطره شهدای زن، اظهار کرد: باید از زنانی که در بحبوحه بمباران و موشک‌باران‌ها  حضور مردان در جبهه، پایداری کرده و دشمن را در طرحی که برای به ستوه آوردن مردم به کار برده بود، شکست دادند تقدیری در سطحی وسیع باید انجام می‌گرفت.
وی خاطرنشان کرد: امام راحل جایگاه شهید را برای ما آن‌چنان که باید تعریف کردند؛ از مزار شهدا که آن را دارالشفاء  نامیدند و از خانواده‌های شهدا که بارها مقام معظم رهبری تاکید بر تکریم آن‌ها دارند.
نماینده ولی‌فقیه در بنیاد شهید و امور ایثارگران با اشاره به حماسه‌آفرینی شهدا و جانبازان و بنیان نهادن بنایی محکم، افزود: این انقلاب آنچنان مستحکم شده که دشمن پس از ۴۲ سال هیچ غلطی نمی‌تواند بکند و هر زمان به فکر نقشه‌ای شوم می‌افتد، عمق پایداری زنان را می‌بیند، زنانی که مردانه ایستاده و دین در وجود آن‌ها نهادینه شده است.
حجت‌الاسلام شکری با بیان اینکه دشمن بهتر از ما، خودمان را شناخته، گفت: امروز دشمنان عمق بصیرت را در مردم ایران دیده و از مادران و زنان شهدا و ایثارگری‌های آنان می‌ترسد.
وی با تاکید بر اینکه نقش زنان از تاریخ نبایستی حذف شود، گفت: همچنین نقش زنان در پیروزی انقلاب اسلامی نباید فراموش شود، زنانی که مردانه در برابر نامردان ایستادند و از این‌رو نقش این قشر از جامعه نبایستی نادیده گرفته شود.
نماینده ولی‌فقیه در بنیاد شهید و امور ایثارگران اظهار کرد: زنان در جنگ تحمیلی مردانه کنار رزمندگان ایستادند، پیمانی را که بسته از آن برنگشتند و به آرمان‌های امام راحل استوار ماندند.
حجت‌الاسلام شکری به توطئه‌های دشمنان مبنی بر تضعیف نقش زنان و خانواده‌های شهدا و ایثارگر اشاره و اظهار کرد: ۶۳۰۰ شهید لرستان یعنی این شهر مردانه ایستاده است؛ پس باید کاری کرد که حمایت شوند و کمترین خللی در استقامت آن‌ها ایجاد نشود.
وی با تاکید بر تقویت فرهنگ ایثار و شهادت، گفت: چنانچه خللی در این مهم ایجاد شود، دشمن طمع دست‌اندازی به خاک این کشور را خواهد داشت.

روایتی از صبر زینبی مادر یک شهید مدافع حرم

حاج رمضان وقتی پیکر رسول را دید اولین جمله‌اش شکرگذاری از خدا بود و اینکه رسول امانتی در دست ما بود و به صاحب امانت برگشت. مادر رسول هم با وقار تمام و زینب گونه با پیکر رسول روبرو شد و ابدا جزع و فزعی دیده نشد.

جعفر طهماسبی از رزمندگان تخریب‌چی لشکر ۱۰ سیدالشهدا(ع) با اشاره به چگونگی شهادت دو شهید دفاع مقدس و مدافع حرم که هر دو نام کوچک‌شان «رسول» بوده است روایت می‌کند: ما در گردان تخریب لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) یک شهید به نام «رسول فیروزبخت» داشتیم که روحیات خاص خودش را داشت. او از روابط عمومی بالایی برخوردار بود و وقتی هم بهش نزدیک می‌شدیم، به گونه‌ای با ما ارتباط برقرار می‌کرد که دوست نداشتیم از او جدا شویم. وقتی برای انجام عملیات همراهش بودیم در اوج سختی و تلخی‌های عملیات پر از روحیه و امید بود.

رسول فیروزبخت نیروی شجاع و به تعبیری دل و جگرداری بود. او در پاییز سال ۶۶ با انفجار مین «والمرا» با حاج قاسم اصغری  به شهادت رسید. یکسال پیش از شهادت رسول فیروزبخت یعنی در روزهایی که درگیر عملیات «کربلای ۵» در شلمچه بودیم خدا به حاج رمضان خلیلی دیگر همسنگرمان  یک پسر داد. حاج رمضان اسم فرزندش را «رسول» گذاشت.

این رسول کوچک از وقتی که هوش و حواسش به جا آمد با دیگر همسنگران پدرش همراه بود و هرهفته با پدرش در جمع بچه‌های تخریب‌چی لشکر۱۰ در «هیأت الوارثین» حضور می‌یافت. از همان روزهای بعد از جنگ در بازدید از مناطق عملیاتی با پدرش همراه ما بود. وقتی هم به مقر الوارثین می‌رفتیم جزو نفرات اولی بود که از ماشین پیاده می‌شد و به محض پیاده شدن هم ورجه ورجه‌اش شروع می‌شد و در دقایق اولیه جیب‌هاش را پر از ترکش‌هایی می‌کرد که در اطراف مقر پراکنده بود.

رسول با مقرالوارثین انس و الفت عجیبی داشت. این رسول ما را به یاد آن رسول می‌انداخت. رسول خلیلی هم حرکات و سکناتش مثل رسول فیروزبخت بود. بارها و بارها در ایام عید نوروز که برای بازدید از مناطق جنگی می‌رفتیم همراه ما بود.

رسول قد کشید و بزرگ شد تا اینکه یک سال که  برای زیارت به مقر الوارثین در جاده فکه  آمدیم، از ماشین که پیاده شد یک لحظه غیبش زد. ما مشغول شدیم به بازگو کردن خاطرات شهیدان تخریبچی که از این منطقه پرکشیدند و رسول از جمع ما فاصله گرفت و رفت و وقتی برگشت گونه‌هاش خاکی بود و چشمش کاسه خون. معلوم بود جایی به سجده رفته و خیلی گریه کرده است.

ما به رویش نیاوردیم اما، حاج رمضان خلیلی لو داد که دنبال رسول رفتم دیدم توی یکی از قبرهایی که بچه‌های زمان جنگ کنده بودند و شب‌ها داخلش مناجات می‌کردند پسرش به سجده افتاده و دارد گریه می‌کند. حالش خیلی خوش بود. از صمیم قلب برایش دعا کردم و شکر کردم خدا رو که یک همچین هدیه‌ای به من داده است.

رسول با آغاز تحرکات گروه تروریستی داعش داوطلبانه به عنوان مدافع حرم حضرت زینب(س) به سوریه رفت تا اینکه چند روز پس از عاشورای سال۹۲ رسول خلیلی در سن ۲۷ سالگی  به شهادت رسید. خبر دادند که خانواده رسول برای دیدن پیکرش عازم معراج شهدای تهران هستند و من هم خودم را  برای کمک به همسنگر عزیمان رساندم.

تابوت رسول را آوردند و مقابل پدر، مادر، بستگان و دوستان زمین گذاشتن و روی پیکر را باز کردند. صورت رسول را کامل نشان ندادند چون سمت راست صورت متلاشی شده بود و دیدنش برای مادر رسول خارج از طاقت بود. حاج رمضان وقتی پیکر رسول را دید اولین جمله‌اش شکرگذاری از خدا بود و اینکه رسول امانتی در دست ما بود و به صاحب امانت برگشت. مادر رسول هم  با وقار تمام و زینب گونه با پیکر رسول روبرو شد و ابدا جزع و فزعی دیده نشد.

برای مشخص کردن محل دفن رسول به بهشت زهرا (س) رفتیم. چون خودش خواسته بود تا بالای مزار «محرم ترک» نخستین شهید مدافع حرم  دفن شود. رسول این وصیت را به دوستانش کرده بود. وقت دفن رسول در گلزار شهدای بهشت زهرا(س) حاج رمضان اصرار داشت که بالای سر رسول باشد و برای آخرین بار روی فرزند را ببیند.

من به داخل قبر رفتم تا پیکر رسول را درون قبر قرار بدهم. بندهای کفن را باز کردم و صورت خونین رسول را کاملا از کفن بیرون آوردم و گونه راستش که در اثر انفجار منهدم شده بود روی خاک گذاشتم. داخل حفره قبر تاریک بود و جمعیت زیادی ایستاده بودند و نوری نبود که صورت رسول در قبر قابل دیدن باشد. حاج رمضان چراغ قوه موبایلش را روشن کرده بود و روی صورت رسول انداخته بود و خیره خیره نگاهش می‌کرد و ذکر می‌گفت.

شهید «حمید باکری» در یک نگاه

هم‌زمان با فرماندهی مهدی باکری در تیپ ۳۱ عاشورا، حمید باکری نیز به تیپ ۳۱ پیوست و در عملیات مسلم بن عقیل مسئول محور یکم تیپ عاشورا و در عملیات والفجر مقدماتی فرمانده تیپ ۹ لشکر ۳۱ عاشورا بود. همچنین در نبردهای والفجر ۱، والفجر ۲، والفجر ۴ و خیبر جانشینی فرمانده لشکر ۳۱ عاشورا را بر عهده داشت.

شهید حمید باکری سال ۱۳۳۴ در آذربایجان غربی به دنیا آمد. او تحصیلات متوسطه را در دبیرستان فردوسی ارومیه به پایان رساند و بعد از اخذ دیپلم، با وجود قبولی در کنکور، به سربازی رفت. دوران سربازی را نیز دریکی از پاسگاه‌های ژاندارمری اطراف ارومیه گذراند و بعد از پایان خدمت حدود یک سال در تبریز ساکن شد و به مطالعه و تزکیه نفس و خودسازی پرداخت.

سپس برای ادامه تحصیلات عازم آلمان شد، اما با تبعید امام خمینی به نوفل‌لوشاتو، به پاریس رفت. آن‌جا مأموریت یافت به سوریه و لبنان برود تا با شرکت در دوره‌های آموزش نظامی، مهارت‌های جنگ شهری، جنگ چریکی، روش‌های سازمان‌دهی نیرو و شیوه ساختن بمب‌های دستی را فرابگیرد. مأموریت بعدی او تهیه اسلحه و انتقال آن‌ها به کشور بود. انتقال سلاح‌ها تا مرز ترکیه به عهده حمید و از مرز تا تبریز به عهده برادرش مهدی باکری بود.

پس از بازگشت امام خمینی به ایران و هم‌زمان با پیروزی انقلاب، حمید باکری نیز به ایران برگشت و با تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۸، به عضویت سپاه ارومیه درآمد و عضو شورای مرکزی آن‌جا شد. او هم‌زمان با فعالیت در سپاه ارومیه، در قالب گروه‌های جهادی به روستاهای استان می‌رفت و در بازسازی و محرومیت‌زدایی از آن‌ها تلاش فراوانی می‌کرد.

در درگیری‌های کردستان به‌ویژه آزاد کردن سنندج و مهاباد نیز نقش مؤثری ایفا کرد. باکری در سال ۱۳۵۹ مدتی مسئول اداره بازرسی شهرداری ارومیه بود، اما پذیرش مسئولیت‌های سنگینی همچون آزادسازی کردستان، ساماندهی شهرداری ارومیه و محرومیت‌زدایی از روستاهای استان او را از عمل به تکلیف دینی و ملی خود بازنداشت و در سال ۱۳۶۰ به آبادان رفت و با استقرار در خط دفاعی ذوالفقاریه به مبارزه با دشمن پرداخت. باکری در عملیات‌های فتح‌المبین و بیت‌المقدس فرماندهی یکی از گردان‌های تیپ نجف اشرف را بر عهده داشت و در گشودن دژ مستحکم عراقی‌ها در خرمشهر بسیار جان‌فشانی کرد.

هم‌زمان با فرماندهی مهدی باکری در تیپ ۳۱ عاشورا، حمید باکری نیز به تیپ ۳۱ پیوست و در عملیات مسلم بن عقیل مسئول محور یکم تیپ عاشورا و در عملیات والفجر مقدماتی فرمانده تیپ ۹ لشکر ۳۱ عاشورا بود. همچنین در نبردهای والفجر ۱، والفجر ۲، والفجر ۴ و خیبر جانشینی فرمانده لشکر ۳۱ عاشورا را بر عهده داشت.

او در عملیات خیبر در معیت گردان‌های خط‌شکن لشکر، با نبردی برق‌آسا خط دشمن را در جزیره مجنون جنوبی شکست و در کوتاه‌ترین زمان ممکن پل شحیطاط، تنها راه ارتباط زمینی دشمن با جزایر را به تصرف درآورد.

همچنین سه روز در برابر پاتک‌های بی‌امان دشمن تا پای جان جنگید و به شهادت رسید.

یادواره ۸۷۴ زن شهیده و جانباز استان لرستان برگزار می‌شود

مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان لرستان گفت: خون شهدا ضامن آسایش، امنیت و صلابت کشور است که این مطلب بر هیچکس پوشیده نیست.

محمود زرین‌جویی در نشست هماهنگی یادواره ۸۷۴ زن شهیده و جانباز استان لرستان بیان کرد: خون شهدا ضامن امنیت و صلابت امروز کشور است. ما همه مدیون شهدا هستیم و هرکاری انجام بدهیم وظیفه است. چرا که در مقابل آن همه ایثار، از خودگذشتگی و فداکاری هرچه بگوییم و از شهدا یاد کنیم کم است.

وی با اشاره به برگزاری یادواره ۸۷۴ زن شهیده و جانباز استان لرستان گفت: زنان آیینه تمام نمای ایثار و فداکاری در پیدایش انقلاب و بخصوص در طول هشت سال دفاع مقدس بودند.  نقش زنان ما در شکل‌گیری انقلاب، پیروزی انقلاب، ۸ سال دفاع مقدس و هم اکنون در صحنه‌های مختلف با تأسی از مکتب عاشورا و مکتب حضرت زینب‌(س) و فرهنگ ایثار و شهادت با کلیدواژه استقامت و ایثار اجتماعی است که صحنه‌های بسیار زیبایی را خلق کردند.

مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثار گران استان لرستانتوضیح داد: خون شهدا ضامن آسایش، امنیت و صلابت کشور است که این مطلب بر هیچکس پوشیده نیست. ما شاید تاکنون کنگره‌ها و یادواره‌های فراوانی را برگزار کرده‌ایم ولی برگزاری یادواره‌هایی که خاص بانوان باشد تاکنون کمرنگ بوده و امسال بنا داریم در ۱۶ اسفندماه یادواره ۸۷۴ زن شهیده و جانباز استان را در خرم‌آباد برگزار کنیم.

زرین‌جویی بر همکاری و تعامل تمامی دستگاه‌های اجرایی درجهت هرچه باشکوه تر برگزار شدن این یادواره تأکید کرد و گفت: برای برگزاری این آیین معنوی نباید از هیچ تلاشی فروگذار کرد و سعی و تلاش همه بر این باشد که مراسمی در شأن و منزلت بانوان فداکار و ایثارگر برگزار شود.

زنان؛ الگوی مدیریت جهادی، صبر و مقاومت در دفاع مقدس

اگرچه در تاریخ بیشتر بر جنبه‌های عاطفی و احساسی زنان تکیه شده است ولی زنان ایران زمین در طی حماسه‌های هشت سال دفاع مقدس دوش‌به‌دوش رزمندگان دلیر و غیور این مرز و بوم دلیرانه ایستادند. مادران و همسران ایرانی در طی جنگ تحمیلی با پیروی از مکتب عاشورا و پیام‌رسان آن حضرت زینب کبری(س) حماسه‌های فراموش نشدنی آفریدند.

به گزارش ایسنا، سرهنگ ستاد قاسم اکبری‌مقدم پژوهشگر سازمان حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس ارتش در یادداشتی به نقش بانوان کشورمان در راه دفاع از کشور و لزوم قدردانی از زحمات آنها پرداخته است:

در این یادداشت می‌خوانیم:

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، بانوان این سرزمین هنوز خستگی مبارزه طولانی با رژیم پهلوی را از تن بیرون نکرده بودند که بار دیگر بر خود تکلیف دیدند برای دفاع از انقلاب، به ایفای نقش‌ در عرصه‌های جدیدتر بپردازند. نقش‌آفرینی برای خنثی‌سازی بحران‌های گوشه و کنار کشور، به‌ویژه در کردستان یکی از این عرصه‌ها بود، ولی آنچه بعد از حدود  یک سال و نیم پس از پیروزی انقلاب اسلامی، زنان، همسران و مادران را به کمک و مساعدت بیشتر طلبید، هشت سال دفاع مقدس است که سرشار از رشادت‌های زنان و مردان این مرز و بوم بود، بنابراین، و به علت گستردگی فداکاری زنان، مادران و همسران شهدا و ایثارگران در عرصه دفاع مقدس، احصاء همه آن ایثارگری‌ها ممکن نیست، و در هر نوشته‌ای و در این نوشته تنها می‌توان به بخش کوچکی از آن اشاره کرد.

اگر از همه مسائل و جنبه‌های مختلف جنگ، ایثار و فداکاری‌های رزمندگان و سربازان سخن گفته شود و از نقش  پراهمیت مادران و همسران آن‌ها صحبتی به میان آورده نشود، قطعاً حق مطلب به‌درستی ادا نشده است، درست است که جنگ اصولاً یک فعالیت مردانه و خشن محسوب می‌گردد و قهور و بی‌باکی و شجاعت فراوانی را می‌طلبد که بدون این ویژگی‌ها و صفات انسانی امکان درگیری‌ها، پیروزی‌ها و شکست‌ها میسر نیست، اما باید توجه داشت که در پرورش این روحیه و خلقیات جنگی، زنان و همسران رزمندگان نقش اصلی را ایفا می‌نمایند..

اگرچه در تاریخ بیشتر بر جنبه‌های عاطفی و احساسی زنان تکیه شده است ولی زنان ایران زمین در طی حماسه‌های هشت سال دفاع مقدس دوش‌به‌دوش رزمندگان دلیر و غیور این مرز و بوم دلیرانه ایستادند. مادران و همسران ایرانی در طی جنگ تحمیلی با پیروی از مکتب عاشورا و پیام‌رسان آن حضرت زینب کبری(س) حماسه‌های فراموش نشدنی آفریدند. در این دوران زنان آگاه، فعال و پرتوان کشورمان در فعالیت‌های پرتحرک و فراوانی همچون مقاومت در صحنه‌های نبرد، امدادگری، خدمات پشتیبانی و ازدواج با جانبازان شرکت داشتند که به گوشه کوچکی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

حضور در صحنه نبرد

زنان مسلمان ایرانی با الهام از تعالیم اسلامی با شجاعت و شهامت وصف‌ناشدنی، درصحنه‌های مختلفی حتی در میدان‌های رزم حضور یافتند.

اولین مسئولیتی که زنان در دفاع مقدس، به‌صورت خودجوش و همپای مردان بر عهده گرفتند، جنگیدن با دشمن بعثی در جنوب و مزدوران داخلی در کردستان بود، حتی آنان، کوکتل مولوتف ساختند، تا به جنگ تانک‌های عراقی بروند که قصد داشتند از مرز شلمچه بگذرند. البته تهیه و به کار بردن کوکتل مولوتف، ابتدایی‌ترین کار رزمی خواهران و زنان به شمار می‌آمد، بعدها آن‌ها خود را به سلاح مجهز کردند تا مردانه با دشمن بجنگند.

زنان رزمنده در خرمشهر، کارهایی ازجمله حفاظت از انبار مهمات و رساندن آن به رزمندگان اسلام، کندن سنگر، تهیه و طبخ غذا برای رزمندگان مشغول شدند. زنان غیور و شجاع ایرانی گاه با دست‌خالی و یا چوب‌دستی مزدوران بعثی را به اسارت گرفتند. یک شیر زن سوسنگردی با چوب‌دستی خود چند سرباز رژیم بعثی عراقی را به اسارت گرفت و قهرمان دیگری تعدادی از آنان را در یک اتاق محبوس کرد و به رزمندگان ایرانی تحویل داد. آنان در شهرهای مرزی دلیرانه مقاومت کردند. گویی ترس را از یاد برده بودند و فقط به‌حق می‌اندیشیدند و بس. زنان نقش‌های اطلاعات رزمی فراوانی را انجام دادند. از روحیه مقاوم و بسیار بالایی برخوردار بودند.

پیکرهای مطهر پدران، برادران و دوستانشان را با دست خودشان به خاک می‌سپردند. جنگ علیرغم همه سختی‌ها و مصیبت‌ها نتوانسته بود روال معمول زندگی آنان را مختل سازد؛ آن‌ها بی‌توجه به حالت جنگی به کار و فعالیت عادی و روزانه زندگی مشغول بودند. زنان شجاع آن دوران، حماسه‌سازان گمنامی بودند که شجاعت را به مردان و فرزندان خود می‌آموختند و به وجود فرزندان فداکارشان افتخار می‌کردند. آنان آیینه تمام نمای ایثار و فداکاری و اسطوره‌های شهادت و شهامت بودند، فرار از دشمن برای ایشان مفهومی نداشت و بر این عقیده بودند که تا آخرین نفس نباید پشت به دشمن کرد. شیر زنان سلحشور ایرانی خاطره مجاهدات و فداکاری‌های زنان مجاهد صدر اسلام را زنده کردند آنان تا سرحد جانبازی و شهادت پیش می‌رفتند و آرزوی شهادت داشتند که تعدادی از آن‌ها شهید و حتی تعدادی در همان هجوم اولیه دشمن در شهرها و روستاهای مرزی اسیر شدند.

صحنه‌های رزم زنان و مادران، اگرچه اندک بود، ولی اولاً تا پایان دفاع مقدس ادامه یافت، و ثانیاً، تأثیر عمیقی بر روحیه رزمندگان داشت.

حمایت عاطفی

زنان در طول تاریخ با ترغیب و تشویق رزمندگان به‌خصوص فرزندان و شوهران خودشان نقش عمده‌ای در جنگ‌ها ایفا کردند. بدیهی است وقتی رزمنده نگران اداره خانه و فرزندان خودش نیست با خیالی آسوده راهی میدان نبرد می‌شود و بدون دغدغه به جهاد می‌پردازد ولی اگر در خانه و پشت جبهه مشکلی او را رنج بدهد ممکن است وی را از عزیمت به میدان رزم بازدارد یا حداقل در هنگام رزم‌بخشی از ذهنیت، فکر و دغدغه او به عقبه جبهه توجه پیدا کند که این امر می‌تواند در کیفیت رزم رزمندگان تأثیر منفی بگذارد.

در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، نقش پشتیبانی روانی و عاطفی جنگجویان را به زنان و مادران و همسران واگذار شد تا باروحیه دادن به سربازان، جنگ با موفقیت به پایان برسد. در جنگ تحمیلی نیز، زنان ایرانی، خودجوش وظیفه حمایت روحی از رزمندگان را به دوش گرفتند.

هنگام بروز جنگ و دفاع یک ملت در برابر حمله دشمن اعزام مردان به صحنه نبرد تنها ضامن پیروزی نخواهد بود، بلکه حمایت و پشتیبانی درنبرد، تهییج و تشویق مردان به حضور مداوم در جبهه، مراقبت از کودکان و حفظ کانون گرم خانواده، پرستاری از مجروحان و مداوای زخمی‌ها، قبول مسئولیت و انجام‌وظیفه به‌جای مردان و فراغت ایشان برای شرکت در جنگ، حفظ سنگرهای پشت جبهه و حتی تشکیل، اداره و توسعه نهضت‌های مقاومت و بسیاری موارد دیگری که جزو وظایف زنان محسوب می‌گردند. ازجمله عوامل مهمی هستند که تأثیر مستقیمی بر روحیه رزمندگان و سرنوشت جنگ خواهد داشت.

همسر شهید سرلشکر مسعود منفردنیاکی در روزهای شروع عملیات بیت‌المقدس در اردیبهشت‌ماه سال۱۳۶۰ خبر فوت دختر دلبند خود را به همسر اعلام می‌نماید. از آنجایی که شهید به همسر خود به‌عنوان یک مادر صبور و فداکار ایمان دارد هیچ‌گونه خللی در روحیه این شهید بزرگوار به وجود نمی‌آید و پس از پایان عملیات بیت‌المقدس و پس از ۴۰ روز از درگذشت فرزند بر سر مزار او حاضر می‌گردد.

همسران و مادران رزمندگان و به‌خصوص مادران شهیدان دفاع مقدس نه‌تنها مانع از اعزام شوهران و فرزندان خودشان به مناطق عملیاتی نشده‌اند بلکه بهترین یاوران و مربیان برای آن‌ها بوده‌اند. آنان در غیاب همسران خود بهترین سرپرست خانواده بوده و به زیباترین شکل خانه را اداره کرده و فرزندان رزمنده و شهید را پرورش داده‌اند.

نگهداری از فرزندان شهیدان و تربیت آنان کاری است بس سخت و طاقت‌فرسا، ولی همسران شهیدان، این وظیفه خطیر را به نحو احسن به انجام رسانده‌اند. عشق و علاقه مادر به فرزند وصف‌ناپذیر است در عین حال مادران شهیدان که در مکتب والای حضرت زهرای اطهر و حضرت زینب کبری(س) تربیت‌شده‌اند این تمایل فطری خودشان را فدای خواست و رضای حق کردند و با طیب خاطر و اشتیاق فرزندان خود را راهی جبهه نموده و شهادت‌نامه آنان را امضاء نمودند. زنان علاوه بر اینکه در ترغیب و تشویق رزمندگان و سرپرستی از خانه و فرزندان نقش عمده و مهمی داشتند و زمینه حضور رزمندگان را فراهم می‌کردند در ستادهای پشتیبانی نیز فعالانه حضور می‌یافتند و علاوه بر کمک‌های مالی به ستادها، گاهی به‌طور شبانه‌روزی در آنجا می‌ماندند و به کار بسته‌بندی و آماده کردن وسایل موردنیاز جبهه‌ها می‌پرداختند. زنان مبارز ایرانی مساجد را به پایگاه پشتیبانی از جبهه‌های نبرد حق علیه باطل مبدل کرده بودند و در هرزمانی که از آن‌ها برای کمک به جبهه‌ها درخواست ‌می‌شد داوطلبانه خود را می‌رساندند و در این راه هیچ‌ مانعی نمی‌توانست مانع کارآن‌ها بشود.

کمک‌های امدادی و درمانی

با مطالعه تاریخ جنگ‌های صدر اسلام درمی‌یابیم که مسئولیت بزرگ پرستاری از مجروحان جنگی بر عهده زنان بوده است. صفحات زرین تاریخ اسلام گواه وجود زیادی از زنان امدادگر در میدان جنگ است. زنان ایران اسلامی نیز با اقتدا به زنان صدر اسلام در سخت‌ترین شرایط جنگی، در این عرصه مقدس به خدمت مشغول شدند.

در دوران دفاع مقدس، بیمارستان‌ها و سایر مراکز درمانی و پزشکی شاهد فداکاری و ایثارگری‌های زنان شاغل در حرفه پزشکی و زنان داوطلبی بود که با گذراندن دوره‌های کوتاه‌مدت امدادگری با عشق و انگیزه به مجروحان و مصدومان جنگی، خدمت خداپسندانه می‌نمودند. آن‌ها با ابتکار عمل مکان‌های مناسب را به مراکز درمانی مبدل می‌ساختند و در مناطق جنگ‌زده و بیمارستان‌های صحرایی به کار امدادگری مبادرت ورزیدند و بدون هیچ‌گونه ترسی در شهرهایی که هرلحظه زیر آماج گلوله توپ و خمپاره بود مجروحان را مداوا می‌کردند.

زنان و مادران در دفاع سی‌وچهار روزه خرمشهر، کار امدادگری و رسیدگی به مجروحان را به دوش می‌کشیدند. آنان هر کاری نیاز بود و قادر بودند انجام می‌دادند؛ از تخلیه مجروح و پرستاری و کار در آشپزخانه گرفته تا نگهبانی از بیمارستان. تمام سعی و تلاش آن شیر زنان مؤمن برای امداد و کمک‌رسانی به رزمندگان بود و در این راه نه از اسارت بیم داشتند و نه از کشته شدن هراسی به دل راه می‌دادند.

آن‌ها به‌جز ایفای تکلیف شرعی دفاع از سرزمین‌های اسلامی همه‌چیز را فراموش کرده بودند و قلبشان تنها برای رضای خدا و حراست از انقلاب اسلامی در سینه می‌تپید. در این صحنه‌های پرشور و حماسه به زنانی برمی‌خوریم که در عنفوان جوانی با جثه‌ای ضعیف زیر باران گلوله‌های دشمن، زخمی‌ها را به دوش می‌کشیدند و به بیمارستان‌ها حمل می‌نمودند.

شواهد فراوانی از امدادرسانی زنان در دوران دفاع مقدس موجود است که حاکی از عزم و اراده خستگی‌ناپذیر زنان غیور این مرز و بوم است. ولی متأسفانه فعالیت گسترده شیر زنان ایران اسلامی در این مراکز مکتوب نشده و تنها مواردی از آنان به رشته تحریر درآمده است.

نقش امدادرسانی مادران و خواهران همچون سندی جاودان در تاریخ دفاع مقدس حک‌شده است. اما تا جایی که مقدور است باید این تلاش را به تصویر کشید و همگان را از شکوه و دلاوری ایثار زن مسلمان ایرانی آگاه کرد. زنانی که ضمن رعایت حجاب، آداب و شئون اسلامی نقش خویش را به بهترین نحو ایفا نمودن سهم و قدر و منزلت این زنان مجاهد در دفاع مقدس و پرورش شهیدان کمتر از مردان رزمنده و شهید نیست، زیرا علاوه بر انجام مسئولیت خویش روحیه دلیرمردان عرصه نبرد را نیز تقویت می‌کردند.

تداوم زندگی با جانباز

در طیف گسترده زنان ایثارگر، هم‌چنین زنانی قراردادند که به‌عنوان “همسر جانباز ” مشغول انجام خدمتی الهی هستند و عاشقانه و عارفانه از مردان جانباز بعضاً بالای۷۰درصد جانبازی، قطع نخاعی و به‌ویژه جانبازان اعصاب و روان (دچار موج گرفتگی) پرستاری می‌کنند. اینان را باید در زمره ایثارگرانی دانست که گویی جنگ برای آن‌ها هنوز پایان نیافته‌است. این گروه از زنان پس از سال‌ها که از پایان جنگ‌ می‌گذرد همچنان یادگارهای جنگ را در خانه‌دارند و ایثارگرانه به تیمارداری این زخمیان جنگ مشغول‌اند.

زنانی که زندگی با همسر جانبازشان را تداوم دادند، هرروز در اوج لحظات ایثار و فداکاری بوده و هستند. برای آن‌ها جنگ پایان نیافته و هرروز خاطرات وداع با همسر و اعزام او و خاطرات دوران جنگ و نیز لحظه اطلاع از مجروح شدن و جانبازی وی مرور می‌شود.

به‌راستی‌که آنان هرلحظه در میدان دفاعی، مقدس و عظیم‌اند. زنانی که آرام و استوار نه‌تنها از جانبازی همسر گله و شکایت نکردند، بلکه بر آن افتخار و مباهات کرده و باروحیه‌ قوی و اراده پولادین بر مشکلات همسر صبر کردند. زنانی که به همسر جانبازشان در عین جراحت و زخم‌های خون‌آلود عشق ورزیدند و مشتاقانه او را نگه‌داری کردند. آن‌ها با همسر،‌ پدر و برادر جانباز خویش درد کشیدند، گریه کردند، افتخار نمودند و با او آرزوی شهادت را بارها و بارها از درگاه حق‌تعالی مسئلت داشتند. زنانی که جانبازی همسر را مایه افتخار شمردند و خستگی‌ناپذیر ، نستوه و مقاوم او را پذیرفتند. آن‌ها بر این باور استوار ماندند که همسرشان نه‌تنها الگوی مقاومت و ایثار در خانواده و جامعه است ، بلکه سند مظلومیت و بی‌گناهی ملت ایران در جنگ ناجوانمردانه و نابرابر نیز می‌باشد.

دختران جوان و فداکار این کشور که در مکتب اسوه و مقتدای خودشان حضرت زهرا (س) پرورش‌یافته بودند علاوه بر اینکه در بحران‌های مهم خود را در معرض آسیب و خطر قراردادند و به یاری انقلاب و نظام مقدس جمهوری اسلامی و رزمندگان سلحشور شتافتند با ایثار و فداکاری وصف‌ناپذیری حاضر شدند با جانبازان و رزمندگان ازدواج کنند در حالی‌ که می‌دانستند با قبول این علقه، مشقات و سختی‌های فراوانی را باید تحمل کنند ولی با اشتیاق فراوان با ایثارگران ازدواج کردند. آنان با این عمل ایثارگرانه هم روحیه رزمندگان اسلام را تقویت کردند و هم برگ‌های زرینی بر تاریخ انسانیت این مرز و بوم افزودند.

همسران، مادران و خواهران جانبازان، هرروز زندگی سخت و دردآلود عزیزان خود را می‌بینند و در این ‌بین به‌ویژه در نقش همسر جانباز و مادر فرزندان، با قامتی استوار ستون خانواده را پابرجا نگاه می‌دارند و نمی‌گذارند که گرمی کاشانه مهرشان در تلاطم طوفان زندگی به سردی گراید.

همسران “شهدا” شاید بیش از سایرین بر گردن جامعه و بازماندگان جنگ حق‌دارند. چه‌بسا زنانی که همسرانشان به شهادت رسیدند و آن‌ها را با کودکانشان تنها نهادند و رسالت پدر بودن را نیز همپای وظیفه خطیر مادری بر دوش آن‌ها نهادند.

ازنظر بسیاری از این زنان، جنگ ممکن است مدت‌های مدید پس از پایان رسمی آن همچنان ادامه داشته باشد. تجربه واقعی از جنگ تنها گلوله‌باران و آتشباری دشمن نیست، آتش دشمن و بمباران هوایی مقطعی است و فقط به‌منزله لحظه‌هایی گذرا به شمار می‌آیند.

سال‌هایی که باید در کنار یک همسر جانباز صبورانه زندگی کرد و بدون آنکه خم بر پیشانی آورد، شور و شوق زندگی را در دل وی و فرزندان بارور کرد و ترنم صفا و صمیمیت را در چارچوب خانه جاری و ساری کرد.

ایثار و فداکاری همچنان جاری است

زنان جانباز حماسه‌سازانی هستند که گمنام مانده‌اند و غریبانه‌تر از مردان جانباز، سهمشان در اجتماع به فراموشی سپرده‌شده است. جمعیت ۶ هزارنفری زنان جانباز، شامل کسانی است که در بمباران‌ها، مبارزات انقلاب و سال‌های دفاع مقدس به فیض جانبازی نائل‌آمده‌اند و کمتر توانسته‌اند در جامعه و نزد افکار عمومی خود را مطرح و جایگاه واقعی خود را به دیگران بشناسانند، از این رو کمتر از آنان یاد می‌شود.

زنان “آزاده” را نیز فراموش نکنیم. زنانی که در دوران دفاع مقدس همچون برخی مردان رزمنده، به اسارت بعثیان درآمدند و حتی گاه در سلول‌های انفرادی محبوس شدند و تحت آزار و شکنجه دژخیمان بعثی قرار گرفتند.

نقش زنان در حفظ آثار و ارزش‏‌های دفاع مقدس

در دوران پس از جنگ تحمیلی و بازسازی کشور نیز نقش مادران و همسران و زنان جامعه با کسب مدارج علمی و تقویت بنیه علمی کشور و شرکت در مجامع بین‌المللی و کسب مقام و رتبه‌های علمی حائز اهمیت است. نقش مادران، همسران و دختران این دوران را در ترغیب مدافعین حریم اهل‌بیت(ع) نیز نباید از یاد ببریم. امروز در حقیقت با توجه به نقش حساس و حیاتی زنان در صحنه‌های گوناگون جامعه و با بهره‌گیری از توان آن‌هاست که می‌توان به پیشبرد اهداف برتر و مقدس نظام جمهوری اسلامی دست‌یافت.

زنان و به‌خصوص مادران، همسران، خواهران و دختران شهدا، جانبازان و اسرا، نقش به سزایی در ترویج ارزش‌‏ها و فرهنگ روزهای آتش و خون‌دارند. انتشار نامه‏‌های خانواده رزمندگان در آن روزها، سخنرانی‏‌ها، مراسم یادبود و… همگی در بزرگداشت یاد آن روزها اثرگذار هستند. گذشته از این، زنان در عرصه هنر و ادبیات نیز نقش‌آفرین بوده‏‌اند و در حال حاضر نیز می‌توانند در ترویج فرهنگ و ادبیات پایداری نقش‌آفرین باشند.

اگر مادران، همسران و خواهران و دختران شهدا در بین ما نبودند و شاهد افتخار آن‌ها بر شهادت عزیزانشان نبودیم، اینک به‌طور قطع و یقین، فرهنگ ایثار و روحیه‌ی شهادت‌طلبی در میان مردان، پسران، جوانان و آحاد ملت نبود و خیل عظیم مشتاقان دفاع از حریم اهل‌بیت(ع) را نداشتیم. پس ای خواهران عزیز! رسالت امروز شما بسی سنگین‌تر است! اگر دیروز، ما با تهاجمی نظامی دشمن مواجه بودیم، امروز با شبیخون فرهنگی او مواجه هستیم، که این برای هر جامع‌هایی، حربه‌ای بس برنده‌تر است. از این رو خود را موظف و مکلف بدانیم تا با توکل به خدا و با سلاح ایمان، علم، عفت، پاک‌دامنی، ایثار، شجاعت و شهامت و با الگوپذیری از حضرت فاطمه‌ی زهرا(س) و حضرت زینب کبری(س) و شیر زنان حاضر، و با اطاعت کامل و بی‌چون و چرا از ولایت مطلقه‌ی فقیه، دشمنان قسم‌خورده‌ی اسلام و انقلاب را در رسیدن به هدفشان که همانا شکست انقلاب و نابودی اسلام است، ناکام گذاشته و با جدیت و تلاش، شاهد بالندگی و گسترش روزافزون اسلام و انقلاب بوده و زمینه‌ی ظهور منجی عالم بشریت حضرت مهدی(عج) را فراهم آوریم.